Dziecko z Zespołem Aspergera

W naszej codziennej pracy nauczyciela często spotykamy się z wieloma różnorodnymi zaburzeniami funkcjonowania i zachowania wśród dzieci. Liczebność takich przypadkóww ostatnich latach zdecydowanie wzrosła. Niewątpliwie można doszukiwać się przyczyny takiego zjawiska w daleko posuniętej industrializacji, skażeniu środowiska, ulepszanej genetycznie modyfikowanej żywności, co odgrywa znaczną rolę w działaniu układu nerwowego nas wszystkich. Niemniej jednak, niezależnie od przyczyn takiej sytuacji to nauczyciele muszą radzić sobie w swojej pracy z takimi zaburzeniami występującymi wśród dzieci. Jednym z takich zaburzeń, których geneza nie została jeszcze poznana, a występowanie takiego zaburzenia stale wzrasta -to Zespół Aspergera.

Nazwa pochodzi od austriackiego psychiatry Hansa Aspergera, który w 1944r. opublikował swoją pracę "Psychopatia autystyczna okresu dzieciństwa". Zespół Aspergera to zaburzenie typu autystycznego, obejmujące dzieci z pewnymi zachowaniami i cechami charakterystycznymi dla autystycznego spektrum przy jednocześnie prezentowanym normalnym lub wysokim poziomem IQ. Współcześnie podaje się, że przyczyną autyzmu są zaburzenia rozwoju obwodowego układu nerwowego oraz nieprawidłowości genetyczne, okołoporodowe infekcje wirusowe.

Autyzm jest chorobą, której efektem jest odmienny sposób przeżywania i poznawania świata. Obecnie uważa się, że Zespół Aspergera jest podtypem autyzmu dziecięcego o względnie łagodniejszym nasileniu. Jakkolwiek dzieci z Zespołem Aspergera w warunkach domowych wydają się relatywnie normalne, to w przedszkolu pojawiają się problemy:

* tendencje do unikania spontanicznych kontaktów,

* kłopoty w podtrzymaniu najprostszej rozmowy,

* powtarzanie się w wypowiedziach,

* dziwne nieprzystające do tematu rozmów wypowiedzi,

* kłopoty z przystosowaniem się do grupy,

* częste napady złości,

* niezdarność ruchowa,

* nadwrażliwość na bodźce,

* silny opór na zmiany,

* obojętność,

* zaburzenia zabaw symbolicznych "na niby"

* fiksacje.

Przez ostatnie lata zdecydowanie uległ zmianie sposób traktowania dzieci ze specyficznymi potrzebami, ale ważne jest to, abyśmy zrozumieli, że dzieci te mają takie same prawo do życia i nauki, jak ich rówieśnicy. Jednocześnie pamiętajmy o tym, że korzystając z różnych metod pracy, licząc na współpracę i zrozumienie wszystkich Rodziców możemy pomóc tym dzieciom w przezwyciężeniu ich problemów, a co za tym idzie pomóc im osiągnąć sukces.

 

na podstawie literatury A. Maciarz i M. Biadasiewicz

"Dziecko autystyczne z zespołem Aspergera